送杨寘序

　　予尝有幽忧之疾，退而闲居，不能治也。既而学琴于友人孙道滋，受宫声数引，久而乐之，不知其疾之在体也。夫疾，生乎忧者也。药之毒者，能攻其疾之聚，不若声之至者，能和其心之所不平。心而平，不和者和，则疾之忘也宜哉。

　　夫琴之为技小矣，及其至也，大者为宫，细者为羽，操弦骤作，忽然变之，急者凄然以促，缓者舒然以和，如崩崖裂石、高山出泉，而风雨夜至也。如怨夫寡妇之叹息，雌雄雍雍之相鸣也。其忧深思远，则舜与文王、孔子之遗音也；悲愁感愤，则伯奇孤子、屈原忠臣之所叹也。喜怒哀乐，动人必深。而纯古淡泊，与夫尧舜三代之言语、孔子之文章、《易》之忧患、《诗》之怨刺无以异。其能听之以耳，应之以手，取其和者，道其湮郁，写其幽思，则感人之际，亦有至者焉。

　　予友杨君，好学有文，累以进士举，不得志。及从荫调，为尉于剑浦，区区在东南数千里外．是其心固有不平者。且少又多疾，而南方少医药。风俗饮食异宜。以多疾之体，有不平之心，居异宜之俗，其能郁郁以久乎?然欲平其心以养其疾，于琴亦将有得焉。故予作《琴说》以赠其行，且邀道滋酌酒，进琴以为别。

　　yǔ cháng yǒu yōu yōu zhī jí ，tuì ér xián jū ，bú néng zhì yě 。jì ér xué qín yú yǒu rén sūn dào zī ，shòu gōng shēng shù yǐn ，jiǔ ér lè zhī ，bú zhī qí jí zhī zài tǐ yě 。fū jí ，shēng hū yōu zhě yě 。yào zhī dú zhě ，néng gōng qí jí zhī jù ，bú ruò shēng zhī zhì zhě ，néng hé qí xīn zhī suǒ bú píng 。xīn ér píng ，bú hé zhě hé ，zé jí zhī wàng yě yí zāi 。

　　fū qín zhī wéi jì xiǎo yǐ ，jí qí zhì yě ，dà zhě wéi gōng ，xì zhě wéi yǔ ，cāo xián zhòu zuò ，hū rán biàn zhī ，jí zhě qī rán yǐ cù ，huǎn zhě shū rán yǐ hé ，rú bēng yá liè shí 、gāo shān chū quán ，ér fēng yǔ yè zhì yě 。rú yuàn fū guǎ fù zhī tàn xī ，cí xióng yōng yōng zhī xiàng míng yě 。qí yōu shēn sī yuǎn ，zé shùn yǔ wén wáng 、kǒng zǐ zhī yí yīn yě ；bēi chóu gǎn fèn ，zé bó qí gū zǐ 、qū yuán zhōng chén zhī suǒ tàn yě 。xǐ nù āi lè ，dòng rén bì shēn 。ér chún gǔ dàn bó ，yǔ fū yáo shùn sān dài zhī yán yǔ 、kǒng zǐ zhī wén zhāng 、《yì 》zhī yōu huàn 、《shī 》zhī yuàn cì wú yǐ yì 。qí néng tīng zhī yǐ ěr ，yīng zhī yǐ shǒu ，qǔ qí hé zhě ，dào qí yān yù ，xiě qí yōu sī ，zé gǎn rén zhī jì ，yì yǒu zhì zhě yān 。

　　yǔ yǒu yáng jun1 ，hǎo xué yǒu wén ，lèi yǐ jìn shì jǔ ，bú dé zhì 。jí cóng yīn diào ，wéi wèi yú jiàn pǔ ，qū qū zài dōng nán shù qiān lǐ wài ．shì qí xīn gù yǒu bú píng zhě 。qiě shǎo yòu duō jí ，ér nán fāng shǎo yī yào 。fēng sú yǐn shí yì yí 。yǐ duō jí zhī tǐ ，yǒu bú píng zhī xīn ，jū yì yí zhī sú ，qí néng yù yù yǐ jiǔ hū ?rán yù píng qí xīn yǐ yǎng qí jí ，yú qín yì jiāng yǒu dé yān 。gù yǔ zuò 《qín shuō 》yǐ zèng qí háng ，qiě yāo dào zī zhuó jiǔ ，jìn qín yǐ wéi bié 。