刘氏善举

　　刘氏者,某乡寡妇也。育一儿，昼则疾耕作于田间，夜则纺织于烛下，竟年如是。邻有贫乏者，刘氏辄以斗升相济。偶有无衣者，刘氏以己之衣遗之。乡里咸称其善。然儿不解，心有憾。母诫之曰：“与人为善，乃为人之本，谁无缓急之事。”母卒三年，刘家大火，屋舍衣物皆尽。乡邻纷纷给其衣物，且为之伐木建第，皆念刘氏之情也。时刘儿方悟母之善举也。

　　liú shì zhě ,mǒu xiāng guǎ fù yě 。yù yī ér ，zhòu zé jí gēng zuò yú tián jiān ，yè zé fǎng zhī yú zhú xià ，jìng nián rú shì 。lín yǒu pín fá zhě ，liú shì zhé yǐ dòu shēng xiàng jì 。ǒu yǒu wú yī zhě ，liú shì yǐ jǐ zhī yī yí zhī 。xiāng lǐ xián chēng qí shàn 。rán ér bú jiě ，xīn yǒu hàn 。mǔ jiè zhī yuē ：“yǔ rén wéi shàn ，nǎi wéi rén zhī běn ，shuí wú huǎn jí zhī shì 。”mǔ zú sān nián ，liú jiā dà huǒ ，wū shě yī wù jiē jìn 。xiāng lín fēn fēn gěi qí yī wù ，qiě wéi zhī fá mù jiàn dì ，jiē niàn liú shì zhī qíng yě 。shí liú ér fāng wù mǔ zhī shàn jǔ yě 。